معنی نوای برادوی
حل جدول
برنده جایزه اسکار بهترین فیلم در سال 1929 میلادی
لغت نامه دهخدا
نوای. [ن َ] (اِ) نوا. رجوع به نوا شود. || عارض و کنار رخسار (؟). (ناظم الاطباء).
نوای. [ن َ] (اِخ) دهی است از دهستان کاریزنو بالاجام از بخش تربت جام شهرستان مشهد، در 27 هزارگزی شمال غربی تربت جام و 2 هزارگزی غرب راه تربت جام به فریمان، در دامنه ٔ معتدل هوائی واقع است و 159 تن سکنه دارد. آبش از قنات، محصولش غلات و پنبه، شغل مردمش زراعت و مالداری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
نوای خارکند
نوای خارکند. [ن َ ی ِ ک َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) نوای خارکن. رجوع به نوای خارکن شود.
نوای خسروانه
نوای خسروانه. [ن َ ی ِ خ ُ رَ / رُ ن َ / ن ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) نوای خسروان. نوای خسروانی. (رشیدی). رجوع به نوای خسروانی شود.
نوای خسروان
نوای خسروان. [ن َ ی ِ خ ُ رَ / رُ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) نوای خسروانه. نوای خسروانی. (رشیدی). رجوع به نوای خسروانی شود:
مطربان ماهر اندر پرده های دلنواز
خسروانی گوی زآهنگ نوای خسروان.
امامی (از جهانگیری).
نوای چکاو
نوای چکاو. [ن َ ی ِ چ َ] (اِ مرکب) رجوع به چکاو و چکاوک شود:
نهاد بزرگ و نوای چکاو
ز ایوان برآمد به خرچنگ و گاو.
(از حفان).
نوای خارکن
نوای خارکن. [ن َ ی ِ ک َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) نام نوائی است از موسیقی. (جهانگیری) (انجمن آرا) (برهان قاطع). نغمه ای است از موسیقی قدیم. (فرهنگ فارسی معین). نوای خارکند. (برهان قاطع):
نوای خارکن از عندلیب نیست عجب
که مدتی سروکارش نبوده جز با خار.
ظهیر (انجمن آرا).
چو خار گلبن دانش بهار بی برگی
حریر کلک تو گردد نوای خارکنش.
کمال اسماعیل (از جهانگیری).
نوای چکاوک
نوای چکاوک. [ن َی ِ چ َ وَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) نام نوائی است. (جهانگیری) (رشیدی). رجوع به چکاوک شود:
نواگر نوای چکاوک بود
چو دشمن زند تیر ناوک بود.
نظامی.
از نوای چکاوک اندر کوه
کبک در رقص کردن آمد باز.
سیف اسفرنگی.
نوای خسروانی
نوای خسروانی. [ن َ ی ِ خ ُ رَ / رُ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) نوای خسروان. نوای خسروانه. (از رشیدی). نوعی از نواست که باربد جهرمی در مجلس خسروپرویز اختراع کرده. (انجمن آرا) (از جهانگیری). و آن مسجعی بود سربه سر مدح و آفرین خسرو و هیچ کلام منظوم نداشته و این قسم لحون و اغانی را خسروانی نام نهاد (از جهانگیری) (از رشیدی) چه خسرو را پسند خاطر شده به این نام موسوم ساخت، و نوای خسروان هم گفته اند. (از برهان قاطع):
به گوش خسرو استاد معانی
چنین گوید نوای خسروانی.
امیرخسرو.
نیز رجوع به خسروانی شود.
نوای مخالف
نوای مخالف. [ن َ ی ِ م ُ ل ِ] (ترکیب وصفی، اِمرکب) کنایه از دشنام. (آنندراج از فرهنگ زلیخا).
نوای فاخته
نوای فاخته. [ن َ ی ِ ت َ / ت ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) نوعی از هفده قال موسیقیان که آن را سور فاخته نیز گویند. (غیاث اللغات).
نوای بیگدلی
نوای بیگدلی. [ن َ ی ِ بی دِ] (اِخ) از خویشان آذر بیگدلی و از شاعران قرن دوازدهم هجری است. رجوع به فرهنگ سخنوران ص 616 شود.
نوای زند
نوای زند. [ن َ ی ِ زَ] (اِخ) منت علی بیگ شیرازی، متخلص به نوا. از شاعران قرن سیزدهم هجری است. رجوع به فرهنگ سخنوران ص 616 شود.
نوای کاسه گر
نوای کاسه گر. [ن َ ی ِ س َ / س ِ گ َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) نام لحنی است از الحان موسیقی. (جهانگیری):
کاس بخندید کز نشاط سحرگاه
کوس بشارت نوای کاسه گر آورد.
خاقانی.
معادل ابجد
290